Öyle bir zamanda yaşıyoruz ki, istihdamın artmasını olumlu bir şey gibi değerlendiriyor, daha çok insanın çalışmak için yaşamaya başlamış olmasına, birilerine ve bir şeylere köle olmasına alkış tutuyoruz. Hayatımızın yarısını çalışarak geçirip diğer yarısını da çalışmaya devam edebilmek için yemek ve dinlenme ihtiyacıyla çarçur ettiğimiz için kendimizi şanslı sayıyoruz. Üretim; anlam ve değer taşımaktan öte, salt geçimlikçi bir zemine indirgenmişken bilimden, sanattan, ilerlemeden, özgürlük ve erdemden bahsetmek kimin haddine!
Ben erken doğmadım, çağım geri.