Metronun merdivenlerinde köşeyi döndüğü sırada gözleri duraksadı üzerinde. Başak saçlı, kırmızı rujlu narin bir kadın merdivenlerden iniyordu. Başı öne eğik, gözleri atacağı adımlardaydı.

Yaptığı tek şey adım atmaktı. Şehrin pek uğramadığı bir caddesi idi burası. Ama yine de iyi biliyordu nereden nereye gidebileceğini ve neyi nerede bulabileceğini. Neden burada olduğunu kestiremiyordu, sanırım yabancı bir yerde olmak istiyordu.

Adımlıyordu yolları ancak ayakları geride kalıyordu zihninden. Her ne kadar ayakları yere sürünür gibi yavaş yürüyor olsa da zihni bir an önce oraya ulaşmak istiyordu sanki. İlk bakışta delice bir şey gibi görünse de hayatta çok az şeyde heyecan duyan biri için eğlenceliydi.

Artık onunla yüzmek istemediğini söyledi dişi yunus balığı. Artık ona karşı soğuk, sert ve sessiz olmak istiyordu. Belki solungaçlarını beğenmiyordu, belki yüzme tekniğini, belki bir neden yoktu belki de her şey bir nedendi dişi yunus balığı için, sadece sıkılmıştı artık ve bir anda kaya oluverdi.

Kadınla göz göze geldiği anda şimdiye kadar hiç umursamamış olduğu şey aklına gelerek kadının kim olduğunu merak etti.

Hava biraz kapalıydı ve hafiften yağmur çiselemeye başlamıştı. Ama ona karamsarlık verecek kadar kuvvetli değildi havanın kasvetli durumu, çünkü; sevdiği kadınla kusursuz bir ilişkisi vardı

İstediğinde o kadar samimiydi ve o kadar derin bir istekti ki bu, zaman çıkageldi. Tüm görkemi ile karşısında duran zaman ona bir dileğinin olup olmadığını sordu.

Robot gibi yaşamak; bu tanımı kendisi üretmişti. Bazen yaptığı tüm hareketleri, davranışları düşünme yetisi olmadan makinalar gibi yaptığını fark ediyormuş.

Yine tek başınaydı. Ders çıkışında eve giderken uğramıştı kafeye, bir masaya oturmuş kahvesini yudumluyordu. Birden ucu masadan artmış şekilde duran defterinin yere düştüğünü gördü.